Nie uwierzysz, co młoda Iga Świątek powiedziała lata przed swoim pierwszym wielkoszlemowym triumfem — wspomnienie, które porusza serca na całym świecie!​

To jeden z tych momentów, które wywołują dreszcze. Proste zdjęcie z przeszłości. Młoda dziewczynka z rakietą tenisową niemal swojego rozmiaru. Zdeterminowane spojrzenie. Nieśmiały uśmiech. A w podpisie? Wiadomość, która teraz wydaje się prorocza. Iga Świątek, obecnie wielokrotna mistrzyni Wielkiego Szlema i numer 1 na świecie, właśnie podzieliła się rzadkim zdjęciem z dzieciństwa — i wywołała emocjonalną burzę wśród fanów.​

Opublikowane na jej mediach społecznościowych z podpisem „Mała ja by w to nie uwierzyła… ale może zawsze to wiedziała”, Iga dała światu wgląd w korzenie marzenia, które pewnego dnia podbiło Roland Garros i wstrząsnęło światem tenisa. Na zdjęciu stoi na zakurzonym lokalnym korcie w Polsce, bez tłumu, bez chwały — tylko czysta pasja. To nie tylko zdjęcie. To dowód, że mistrzowie nie rodzą się po prostu… są kształtowani, formowani przez ogień, powtórzenia i dziecięcą nadzieję.​

W ciągu kilku minut internet eksplodował. Fani zalali komentarze: „To dało mi ciarki” — napisał jeden. „Ona zawsze była przeznaczona do wielkości.” Inny dodał: „Pokażę to dziś mojej córce. Marzenia się spełniają.” Post szybko został podchwycony przez strony sportowe, blogi parentingowe i motywacyjnych influencerów, którzy nazwali go „najbardziej inspirującym momentem sportowym tygodnia”.​

Ale co sprawia, że ten moment jest jeszcze bardziej magiczny? Okazuje się, że Iga napisała w starym dzienniku juniorskim, później pokazanym w polskim wywiadzie, słowa: „Chcę pewnego dnia wygrać Roland Garros. A może też Wimbledon.” Ten wpis z dziennika, dokonany, gdy miała zaledwie 10 lat, teraz ponownie staje się wiralem — rozprzestrzenia się jak pożar, gdy fani zachwycają się, jak to dziecko stało się królową mączki i symbolem siły psychicznej.​

Podróż Igi Świątek to już nie tylko historia sportowa — to globalna inspiracja. To opowieść o dziewczynce, która w ciszy marzyła o wielkich rzeczach, pracowała ciężej niż ktokolwiek inny i pokazała światu, że droga od placu zabaw do podium jest wybrukowana pasją. Jej wspomnienie to więcej niż nostalgia — to kapsuła czasu wypełniona mocą, by inspirować miliony.