Wimbledon: Złamanie Największego Mitu! To Nie Szybkość, To Iluzja – Odkryj Zdumiewające Dowody!

Wimbledon tuż, tuż… Najstarszy i najbardziej prestiżowy turniej tenisowy na świecie. Zarazem jedyny Wielki Szlem rozgrywany na trawie. Od lat budzi ona skrajne emocje – jedni ją kochają, jak kiedyś Agnieszka Radwańska. Inni, jak dziś Iga Świątek, już trochę mniej. Nie brak też takich, których zdaniem nadaje się tylko na pastwiska dla krów. Trawa uchodzi ponadto za “najszybszą” nawierzchnię, na jakiej uprawia się ten sport, problem w tym, że… to nieprawda. Tak naprawdę spowalnia piłkę, a jej szybkość bierze się z zupełnie innych powodów. To nie paradoks, tylko fizyka. Jeden z największych mitów współczesnego tenisa wziął się z tego, w jaki sposób gra się na trawie.

Przez dziesiątki lat mecze na tej nawierzchni przypominały pojedynki rewolwerowców. Potężny serwis i błyskawiczny wypad do siatki. Wolej, jeśli nie kończący akcję, to ustawiający wymianę, spychający rywala do głębokiej defensywy. Dłuższych wymian, jak na kortach ziemnych i twardych, praktycznie tu nie oglądano. Sukcesy takich graczy, jak Szwed Bjoern Borg, który wygrał pięć razy z rzędu Wimbledon, prawie nie chodząc do siatki (bazował na silnym serwisie, topspinie i niesamowitej kondycji) uznawano za wyjątek potwierdzający regułę.

Dziś wygląda to nieco inaczej. Znacznie więcej jest wymian z głębi kortu, na co złożyło się wiele czynników (o tym za chwilę). Nie zmieniła się tylko powszechna opinia, że trawa jest “szybka”. Jak to możliwe, że nie jest?

“To już nie jest ta sama trawa. Jeszcze w latach 90. była o wiele szybsza”
Ten paradoks spróbowali wyjaśnić swojego czasu naukowcy amerykańskiej korporacji Cislunar Aerospace. Przeprowadzili precyzyjne pomiary, by ustalić, jak zachowuje się piłka na różnych nawierzchniach. Wyniki nie pozostawiają złudzeń.